Quick date

Vandaag was het zomer. In mijn hoofd en buiten. Als je me een beetje kent weet je dat ik snel en graag te hard van stapel loop. Er was een kans om af te spreken met Fred en dat hebben we gedaan.

De afgelopen dagen heb ik het veel gehad met Marc over live gaan en meer spelen, echt meer dates en ook privé afspraken (tot nu toe is het alleen op publieke plekken geweest). Toen ik hem vertelde dat Fred en ik hebben afgesproken was hij ‘not amused’. Zijn idee is dat ik elke keer een stapje verder ga en dat hij dan kan kijken hoe dat voor hem voelt… maar ik maak liever geen stapjes maar spring vooruit. Dus iets langzamer is de bedoeling…

Terug naar de quick date met Fred. Als cadeautje heb ik van hem leren handschoenen en polsboeien gekregen. Een goede gelegenheid om ze uit te testen. We spreken af bij een pannenkoekenrestaurant (hoe veilig en publiek wil je het hebben). Dat blijkt dicht en we parkeren aan de overkant.

Tijd voor de begroeting. Het is publiek dus ik bepaal of hij moet knielen of niet. Ik doen niets en maak het niet makkelijk waarop hij me gepijnigd aankijkt en vraagt ‘Echt? Hier? Naast de N weg waar iedereen me kan zien?’ Ik glimlach en bied hem mijn hand aan voor de handkus. Ik pak mijn spullen en we lopen een stukje bos verder in. We leggen een picknickkleed neer en gaan zitten.

Ik heb hoge hakken aan en moest door de modder om een plekje te vinden. Ik gebied Fred om zijn schoenen, sokken en boxer uit te doen. Uiteraard is dit erg ongemakkelijk aangezien ik erbij zit… maar het gaat mij erom dat hij geen boxer draagt en op een kleed zitten met nette schoenen aan kan niet.

Dan de controle. Wederom vind ik binnen 20 seconden twee haren op zijn oren. Ik pak de handschoenen en doe ze aan.ze zitten strak dus ik moet een beetje oefenen. Ondertussen word ik aangevallen door muggen. Daar zitten we dan, op een rustig plekje en ik word gek van de beesten. Ik doe mijn vestje weer aan maar mijn benen zijn prooi.

Als ik de handschoenen aan heb pak ik Freds gezicht en vraag welke hand hij het liefst eerst heeft… links of rechts? Ik herinner hem eraan dat hij twee klappen krijgt en sla hem hard in zijn gezicht. Met handschoenen is het toch een ander gevoel. Zijn ogen kijken weer onderdanig en een beetje wanhopig. Tegelijk sla ik ook nog wat muggen op mijn enkels dood.

Tijd om te kijken wat ik verder in mijn tas heb… de polsboeien. Ze zijn van echt leer en heerlijk zacht aan de binnenkant. Ik zit voor Fred, hij met zijn benen wijd en en ik ertussen in. Ik vraag om zijn hand en doe de polsboeien om… Ze zijn nu nog stroef en ik merk dat ik me afvraag wanneer het leer soepel en gebruikt zal zijn.

Als ik beide handen geboeid heb maak ik ze achter zijn rug vast aan een lus van zijn broek. Als hij echt wil kan hij vrijkomen, maar voor nu is het goed genoeg. Uiteraard komt er op dat moment een man langslopen, het lijkt de boswachter te zijn. Die zal wel gedacht hebben. maar goed, so be it.

Fred wacht braaf en ik kijk hem aan. Er waren nog wat dingen die we moesten bespreken en nu hij hier zo zit lijkt me dat een prima moment. Of hij nog iets wil veranderen aan het contract, nee? Of hij me vertrouwt, ja? Of hij nog een nacht nodig heeft om ga te denken , nee. Kijk… het gesprek gaat erg gemakkelijk zo… hij vertrouwt me en er hoeft niets anders. Ook weer opgelost. Voor het geval het lijkt alsof ik geen rekening houd. Zeker wel. Maar dit is wel even een lekker moment om duidelijk te maken dat ik bepaal.

Fred kijkt langs me heen. Niet de bedoeling en dus draai ik hem om zodat hij niet op het pad kan kijken. We kletsen wat en als ik zijn gezicht weer af zie dwalen vraag ik hem of hij aan het checken is. Het antwoord is ja… Ik pak zijn gezicht en sla… mijn hand glijdt weg en dus sla ik hem nog ene keer met de rug van mijn hand… weer glipt mijn hand weg dus uiteindelijk krijgt hij 3 klappen.

Hij hangt een beetje achterover en kan niet lekker zitten. Heel vervelend voor hem, maar ik heb wel de ruimte. Met mijn voeten strijk ik langs zijn broek, zijn ballen. Hij had nog een trap tegoed maar ik ben vergeten waarom en hij ook. Best genant, dus ik ga het vanaf nu noteren.

Ik kijk even naar zijn riem, daar kun je ook lekker mee slaan denk ik. Hij beaamt dit… wellicht voor een volgende keer. Het is belangrijk dat ik leer hoe ik sla zonder striemen achter te laten. Dus tips zijn welkom.

Ondertussen ben ik bloedgeil. Niet te doen en eigenlijk is het helemaal niet te bedoeling want het vertroebelt mijn hoofd om met hem te spelen. We kletsen terwijl hij ongemakkelijk zit maar eigenlijk kan ik niet o snel iets bedenken wat mijn genot tegemoet komt en wat voor Marc nog ok is. Ik ga bovenop hem zitten en hij kreunt.

Heerlijk om te zien hoe graag hij wil en dat hij het niet krijgt. Dit is zo’n groot verschil met daten… Hier kan ik echt teasen en niet geven wat hij wil. En ik kan verwachten dat hij respect voor me heeft ook al vind hij het lastig. Tegelijk realiseer ik me dat ik in een bos ben en dat hij sterker is dan ik. Dat maakt het spannend en het is ook een teken van mijn vertrouwen. Fred vertrouw ik omdat ik toegang tot alles van hem heb.

Ik tease Fred tot hij smeekt of hij mag komen… Uiteraard niet! Where’s the fun in that? Ik speel nog met hem… Benoem wat hij allemaal zou willen en Fred wil het liefst in me kruipen. Heerlijk dit.

Het is alweer tijd om te gaan en ik maak zijn polsen los en gebied hem zijn sokken en schoenen aan te doen. We wandelen terug en ik trek mijn slippers aan. Hij draagt mijn vieze schoenen. Als we bij de auto aankomen moet hij ze schoonmaken. De andere optie was om me te dragen, en daarvoor moet je echt heel sterk zijn 🙂

Als hij mijn schoenen heeft schoongemaakt stap ik in de auto en rijd naar huis. Voorlopig zullen we elkaar niet zien om rustig aan te doen en dat vind ik echt erg lastig. Onderweg bellen we en ik ben net op tijd thuis om op te passen. Marc was in de stress omdat ik geen bericht had gestuurd dat ik oke was en dat ik onderweg was en omda tk aan het bellenw as kwamen zijn berichten niet aan. Het zorgt ervoor dat ik een dikke knuffel krijg.

Wat ik wel merk is dat het erg bijzonder is om van Dominae weer terug te gaan naar het normale leven. De mensen waarmee ik dit kan delen zijn meestal geen echte bekenden van me en de omslag van Dominae naar moeder is best een grote omslag. Ik ben daarom ook extra dankbaar dat ik anoniem kan zijn.

Want het is ook wie ik ben, maar de wereld kijkt toch op een andere manier. De gedachte gezien te worden als een sekswerker (zonder enig oordeel daarover) is zo ver van hoe en wat ik doe voor mijn gevoel. Los van het feit dat ik helemaal geen seks heb of vna plan ben te hebben. Volgende keer dat ik afspreek zal het in ieder geval weer een restaurant oid zijn. Ik ben benieuwd met wie dat is en kan niet wachten. Dominae is niet alleen voor slaven / subs verslavend, het gevoel van macht en spel maken me high en ik geniet ervan.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *