Een van de dingen die ik vaak hoor van subs is een gevoel van schaamte. Schaamte voor de kink, voor het verlangen en voor het uitvoeren van een kink. En dat op heel veel verschillende wijzes. Een emotie die alleen in sociaal opzicht functie heeft, want zonder een ander is schaamte niet aanwezig. En hij heeft functie. Zonder schaamte zou je sociaal worden uitgestoten en had je in de oertijd geen kans om te overleven. Nu ligt je overlevingskans niet perse lager 🙂
Tegenwoordig wordt schaamte niet gebruikt om mensen samen te laten komen en gemeenschappelijke normen te laten volgen maar juist om mensen te polariseren. Ik ben ontzettend benieuwd hoe dit bij jou werkt. Dus , amuse me en vul onderstaande poll eens in.
[yop_poll id=”2″]
Uiteraard heb ik hier wat gesprekken over gevoerd met subs. Van de jonge onervaren sub tot de sub die dit zijn hele leven al doet, maar waarbij zijn vanilla leven van niets weet. Ondanks alles kom ik het vaak tegen, schaamte. En tegelijk met de schaamte ook een soort veroordeling van jezelf. Want je denkt/weet dat je omgeving het afwijst en dus wijs jij jezelf af om de gevoelens die je hebt.
Laat helder zijn, ik deel onderstaand beeld niet en schets het om eraan te proeven en te onderzoeken hoe het werkt. Als sub/ slaaf krijg je te maken met veel beeldvorming in de maatschappij. Ik denk zowel als mannelijk als vrouwelijke sub. Overigens als Dominante ook.
En de beeldvorming is niet mals. Als man ‘hoor’ je jezelf niet te onderwerpen aan een vrouw. Dat is niet normatief seksueel gedrag Net zoals met andere seksualiteiten zijn er veel meningen over…. Je bent een loser, een softie, geen echte man. Dat er een onderscheid is tussen spel en realiteit en dat het veel vraagt van de sub wordt weggelaten. Eerlijk is eerlijk, de gemiddelde vanilla persoon heeft zich er nooit in dermate in verdiept dat behalve de stereotypering iets van bekend is. Dat de sub de grenzen bepaalt, lijkt niet bekend. Onbekend maakt onbemind en is dus eng.
Dat gaat over mensen die niet bekend zijn met BDSM. En dan, de mensen die er wel mee bekend zijn. Er zijn in de tijd dat ik online actief ben veel Dames actief die een andere kink bedienen. En ik hoor achter de schermen dat schaamte daar een grote rol speelt. Bij Findom/ online Femdom zijn er veel subs die contact zoeken, zich laten drainen/ geld overmaken en daarna spoorloos verdwijnen. En dat verdwijnen hangt samen met schaamte. Schaamte dat ze hebben toegegeven en dat ze rationeel niet kunnen verklaren waarom dit hen opwindt.
De behoefte aan de kink is groot, wordt groter en dan zoeken ze contact. Maar als de behoefte om te dienen/ vernederd te worden voldaan is neemt de schaamte het over en verdwijnen ze tot de behoefte weer groter wordt dan de schaamte en dan herhaalt de cyclus zich.
Online is een soort quickfix geworden. Een quickfix die overigens de meeste subs niet verder brengt. Voor andere subs is het ideaal, die hebben voor zichzelf een grens bepaalt in hun leven en willen bijvoorbeeld niets live doen. Ik ben de laatste die iemand wil veroordelen om de keuzes die hij/zij maakt.
En dat is nu net het punt. Ik denk dat de kink in het duister blijft omdat het achter gesloten deuren online plaatsvindt. En doordat het in de schaduw hangt het blijkbaar ook iets is om je voor te blijven schamen. En waarom? Omdat je een seksuele kink hebt.
De meeste mensen bespreken hun seksleven niet met anderen…Ik ben blijkbaar een uitzondering maar de meeste mannen zijn relatief gesloten over hun behoefte en ervaringen. Dus je seksleven is sowieso al iets wat prive is. Maar juist daardoor zit je ook veel sneller klem. Je kunt het niet bespreken want je schaamt je. Alles wat je ermee kunt doen moet buiten de openbaarheid en vaak zonder medeweten van je lief of omgeving.
En daarmee houd je het voor jezelf in stand. Dan is het een duister donker iets. Veel mannen onderdrukken hun behoefte jaren om er ergens tijdens hun midlife crisis achter te komen dat ze dit deel echt willen onderzoeken. En ook dan is het de vraag hoe. Want hoewel internet een bron van informatie is over BDSM is het ook lastig om een goede plek te vinden waar te beginnen. Fetlife, Twitter, Sexjobs. Allemaal plekken waar je terecht kunt…. maar de intentie van de andere persoon is niet snel helder te krijgen. En er wordt een hoop misbruik gemaakt van de schaamte van anderen.
Met Petertje had ik dit gesprek en hij gaf aan zich niet voor te kunnen stellen dat er iemand was die hem zou accepteren met zijn kinks. Online kon hij het niet vinden omdat het zo vernederend is / kan zijn dat het de schaamte bevestigd. Dus bleef hij met zijn kink in de cyclus hangen.
Wat dan wel? In de afgelopen maanden heb ik erover nagedacht. Hoe kan de schaamte minder worden. Dit antwoord kan ik natuurlijk niet bij mijzelf vinden, aangezien ik die schaamte niet heb. Een aantal van mijn vriendinnen weten over Dominae, mijn vriend weet erover, mijn zus weet erover, wat oud collega’s…. Ik schaam me niet voor Dominae maar ben ontzettend trots op hoe ze nu een volledig onderdeel van me is die ik op sommige momenten meer of minder kan laten spreken.
En tegelijk deel ik het ook bewust niet met een aantal mensen. Bijvoorbeeld op mijn werk, mijn familie etc. De beeldvorming rondom BDSM maakt het nu juist dat het niet makkelijk te delen is. En dan is het voor een dominante Vrouw nog makkelijker dan een onderdanige man.
Mijn subs hebben die schaamte wel (gehad). Sommigen ook niet… Het belangrijkste verschil? Acceptatie dat deze kink onderdeel van hen is. Dat ze oke zijn ondanks hun kink. Want zolang je anderen geen schade toebrengt en je niet buiten de wet beweegt…Waarom is het dan zo erg? Vanwege de maatschappelijk norm en de grap is, die bepalen we zelf.
En dan nu het risico dat ik wat soft ga klinken… Maar hoe moeilijk is het om een ander te accepteren als jij jezelf niet kunt accepteren. Durf jij volmondig jezelf te accepteren? Te zeggen, ik ben oke met mijn kink? Of heb je iets of iemand anders ervoor nodig om te zeggen dat je ondanks (of juist door) je kink helemaal oke bent?
Want als jij iemand met een andere fetish/seksuele voorkeur hoort of ziet, hoe snel kom jij dan tot de conclusie dat het wel heel raar/ maf is en heb je een oordeel? Het is ongelofelijk lastig dat niet te hebben… maar dat is ook hoe het in stand blijft. Mildheid over kinks/ seksualiteit naar anderen… Tja, het is een andere smaak. Maar maakt dat de wereld niet mooier? En het biedt ook meer ruimte om mild te zijn naar jezelf.
Er zijn ook subs die wel helemaal oke zijn, of oke zijn geworden met hun kink. Door zichzelf te accepteren en er ook (binnen bijv. hun relatie) voor uit te komen. Door iemand te vinden die ze accepteert waardoor zij dat zelf ook kunnen doen… En dan komt er ruimte. Ruimte om te kijken naar wat het nu echt is wat je nodig hebt en op zoek te gaan naar iemand die bij je past. Is dat spannend? Uiteraard…. maar de andere optie is dat je in die cirkel van schaamte en behoefte blijft ronddraaien. Dat je je eigenlijk nooit echt vrij kunt voelen terwijl BDSM zoveel mooie kanten heeft.
Dus als je je schaamt… Bedenk dan eens dat je niet alleen bent. Dat er altijd anderen zijn met dezelfde kink en mits je anderen niet schaadt…. er toch ook helemaal niets mis mee is?Je hoeft er echt niet opeens open over te zijn naar de wereld toe, maar wees er in ieder geval open over naar jezelf. Dat de wereld je niet begrijpt betekent niet dat jij niet oke bent. Het zegt iets over de wereld. Je kink is onderdeel van wie je bent en maakt je mooier.
En anders? Dan kun je bij mij aankloppen en als het een match is zal ik zorgen dat het leuk is in plaats van iets waar je elke keer last van hebt.