Oke, ik had me deze ochtend anders voorgesteld. Zoals je hebt kunnen lezen stond er voor vandaag een date gepland met Fred. Oh boy, wat had ik daar zin in. Samen naar de seksshop, een winkel en vervolgens lekker eten en tussendoor uiteraard spelen.
Vooral de seksshop leek me heerlijk, veel teasen en ze kijken daar ook niet raar op als een man gehoorzaam volgt. MAar nee, Fred zou Flipperkast Fred niet zijn als hij niet gisteravond zou zeggen dat hij niet wilde. De reden… te bang om bekenden tegen te komen (mind you, we gingen winkelen op 1,5 uur van zijn woonplaats en alleen in de seksshop en Bijenkorf om niet over straat te hoeven. Hij mocht restaurant uitzoeken om zo te kunnen bepalen wat goed voelt.
Waar Fred dinsdag nog aangeeft dat ik voor alles kom en dat hij me wil dienen is hij nu zo bang dat hij er niet van kan genieten. De reden voor hem om terug te komen is omdat hij dacht dat het zou kunnen werken, dus op het moment dat hij zich terugtrekt doe ik wat ik verwacht dat effect heeft… Keihard domineren en snoeihard chanteren. En dan gebeurt er iets… hij zegt dat als ik hem chanteer ik ook de gevolgen moet dragen. Na de eerste chantage heb ik een mail gestuurd naar zijn werk en gaf hij aan dat als het daar uitkomt hij aangifte moet doen…. Ik ben me destijds rotgeschrokken. Toen ik hem dinsdag terugnam heb ik gezegd dat ik dat soort onzin niet meer wil. En nu slaat hij me ermee om de oren.
Waar hij gisteren nog zei dat zijn handtekening onder het contract nog steeds stond wordt het nu weer terzijde geschoven. Dit kan niet de bedoeling zijn, ik ben hier de Dominante en niet hij bepaalt…en tegelijk snap ik zijn angst ook… maar vind ik hem echt een klein bang jongetje wat wel stout wil doen maar geen risico wil lopen.
En wat maakt mij dat dan? iemand met wie hij alleen op afgelegen plekken in de auto of op hotelkamers af kan spreken? Ik wil een DGFE bieden, niet een minnares zijn die zich moet verschuilen. Het maakt me ontzettend verdrietig. Zo erg dat ik zelfs naar een sigaret grijp.
Het mag duidelijk zijn dat ik niet te genieten ben. Ik had zo uitgekeken naar deze date. Marc vraagt wat er is en ik leg het hem uit… Dat het voor Fred te spannend is en dat hij met eerdere Meesteressen altijd privé afsprak. Dus aan huis, een hotel of SM studio. Marc geeft aan dat het allerbelangrijkste voor hem is dat ik veilig ben. Met een glimlach vraag ik of ik hem kan overtuigen met een pijpbeurt ;-).
Het antwoord is dat hij zo niet in elkaar zit, maar dat als het echt veilig is (en Marc vertrouwt Eddy wat dat betreft) dat ik dan morgen (vrijdag dus) wel af mag spreken met Fred op een hotelkamer. Het komt immers ook niet vaak voor dat hij met het kind weg is en ik ook echt de vrijheid heb.
Wooow…. ik begin te stuiteren en ben ontzettend blij. De voorwaarde is dat ik mijn kleren aanhoud en nog geen pegging. Nu is dat niet Freds kink, dus dat is prima. Hij kan mijn strapon ook gewoon pijpen.
Fred heeft het contact afgesloten om weer rustig te worden en is niet echt amused met dit bericht. Hij vindt het lief dat ik de moeite doe maar is zo opgelucht dat onze date niet doorgaat dat hij zich kiplekker voelde. En nu ik dit schrijf komt de onrust weer terug.
Dit kun je niet menen… Ik ben een ontdekkende Dominante die eindelijk privé met een sub af mag spreken (en dan ook een sub waar ik mee wil) en dan komt hij niet. Te onrustig voor zijn gevoel. Het kan niet de bedoeling zijn dat een slaafje me zo waardeloos kan laten voelen.
Dus dat ga ik niet toelaten. Ik trek mijn eigen plan morgen. Ik ga sowieso naar de seksshop om nog wat spullen te kopen en shoppen… al zal het budget beduidend minder zijn. En verder maak ik er een fijne dag van voor mijzelf.
Als klapper op de vuurpijl kijk ik nog even in mijn mail…Een mailtje met een opmerking en 2 vragen, van klapjes.nl . Mijn online presence is opgemerkt. Het voelt als een eer om dit mailtje te krijgen. Als ik meer weet hoor je het uiteraard hier.
Ik ben op zoek naar die leuke intelligente (mentaal) aantrekkelijke sub met klasse die echt kan dienen, die niets liever wil dan mij aanbidden en die op termijn ook live zou willen afpreken… dat moet toch lukken. Die me behandelt als de Godin die ik ben, de grond onder mijn voeten en mijn hakken kust en met wie je ook kunt lachen. Of tenminste dat ik kan lachen.
Die het spel met me wil ontdekken en begrijpt dat ik alleen dingen doe die me aanstaan en niet een script afdraai voor zijn behoefte. Hoe moeilijk kan het zijn?
Terwijl de onweerswolken zich opstapelen denk ik dat dat ook gebeurt in mijn hoofd. Maar deze vrijdag is van mij!